فراگیر شدن ظلم و فساد در آستانه ظهور حضرت حجت؟عج؟ امری است که در روایات گوناگون به عنوان یکی از علائم ظهور به آن اشاره شده است. از طرفی در آموزه‌های دینی به کسی اجازه بی‌عدالتی، فساد و به تعبیری اباحی‌گری داده نشده است. سوالی که همواره ذهن برخی را به خود مشغول کرده و پژوهش حاضر تلاشی است در جهت پاسخ‌گویی به آن، این است که با توجه به رواج ظلم و فساد در آستانه ظهور، چگونه می‌شود هم به دستورات دینی پای‌بند بود و هم جزء منتظران ظهور بود؟ توجه به آیات قرآن و واکاوی منابع حدیثی و تحلیل محتوایی آنها و توجه به دیدگاه‌های اندیشمندان نشان می‌دهد، در آموزه‌های دینی به هیچ‌کس اجازه ظلم، بی‌عدالتی، فساد و اباحی‌گری و یا به تعبیری بی توجهی به دستورات دینی در هیچ زمانی داده نشده است. ضمن این‌که فراگیر شدن ظلم و ستم هم نمی‌تواند به این معنا باشد که دین‌داران به منظور سرعت‌بخشی به امر ظهور، مجازند در گسترش ظلم و فساد نقش داشته باشند چرا که فراگیری ظلم و بی‌عدالتی از علائم و نشانه‌های ظهور (نه شرایط) است و این فراگیری لزوماً به معنی عدم وجود انسان‌های صالح (هر چند اندک) نیست.
