اعتقاد به آموزه مهدویت که مکمل اصل امامت در منشور اعتقادی شیعه است صرفاً ایستاری ارزشی و اعتقادی محسوب نمی‌شود بلکه این آموزه در آمیزش با هیجانات اجتماعی و التهابات سیاسی همواره واکنشی انفجاری و تهاجمی از خود نشان می‌دهد. تاریخ پر تلاطم شیعه، نشان می‌دهد که آموزه مهدویت همواره با دو خوانش کلی روبرو بوده است؛ نگاه حداقلی و سلبی به این باورداشت رخوت و رکود را در جوامع شیعی رقم زده و قرائت حداکثری و ایجابی آن، روح امید و تکاپو را به جامعه تزریق می‌کند. توده انقلابیون در جریان انقلاب اسلامی ایران با بازآفرینی و جلوه‌سازی عینی رهیافت حداکثری آموزه مهدویت، موفق به خلق انقلاب اسلامی در ایران شدند. فرهنگ مهدویت از طریق باورها، رفتارها ونمادهای ایرانیان شیعه به تکوین دینی انقلاب کمک نموده است. این نگارش در پی واکاوی کاربست‌های آموزه مهدویت در هویت‌سازی و شکل‌گیری سامانه سیاسی انقلاب اسلامی ایران است.
