شیعه بر این باور است که جایگاه مهدویت در نظام آموزه‌های اسلامی سبب شده تا احادیث فراوانی بدان اختصاص یابد. اما دلایلی از جمله گذر از دوران منع حدیث و نیز حذف روایات مربوط به اهل‌بیت: سبب شده تا شمار این روایات در میان اهلسنت به شدّت کمتر از شیعه باشد و از دوره‌ای به دورۀ پس از آن رو به کاستی رود تا جایی که برخی از اهلسنت جرأت کنند اساس مهدویت را نادیده گرفته آن را باوری شیعی معرفی کنند. با گذری کوتاه در منابع روایی موجود، می‌یابیم که موضوعات مربوط به امام مهدی7 و برپایی حکومت عدل جهانی به دست ایشان، چندان مورد اهتمام نبوده است به گونه‌ای که برخی جوامع و صحاح، یا اساساً اشاره‌ای به روایات مهدویت نکرده و یا روایات بسیار اندکی نقل کرده‌اند. در این پژوهش با بررسی آماری تطور روایات مهدوی در جوامع و صحاح و برخی منابع روایی تا قرن پنجم این کوتاهی در نقل روایات مهدویت را برمی‌رسیم. آشنایی با منابع و نیز سیر تطور نقل این روایات از آن جهت که به فهم بهتر این اندیشۀ در میان اهلسنت کمک شایانی می‌کند دارای اهمیت بسیاری است.
