در معارف وآموزه‌های مسیحیت و اسلام، حضرت عیسی7 جایگاه ویژه‌ای دارد و رخداد رجعت ایشان در آخرالزمان به عنوان امری حتمی پذیرفته شده است. اما همانگونه که دیدگاه اسلام در کیفیت صعود حضرت با دیدگاه تحریف شده مسیحیت متفاوت است، در چرایی، چگونگی و کارآمدی بازگشت ایشان نیز اختلافات قابل توجهی دیده می‌شود. نوشتة پیش رو تلاشی است در کیفیت سنجی بازگشت عیسی7 و تحلیل گستره و ابعاد نقش آفرینی عیسی7 در عصر ظهور که با روش توصیفی _ تحلیلی به مسئله می‌پردازد و حضور مسیح را در ابعاد اعتقادی، فرهنگی، اجتماعی، سیاسی، نظامی و اقتصادی حکومت قائم 4 برمی رسد. بر اساس آموزه‌های اسلامی، بازگشت عیسی7 حکیمانه و در راستای جهانی‌سازی دین توحیدی و نصرت منجی حقیقی است. از سویی، این بازگشت به عنوان یکی از شروط قیامت، به تقویت باور ظهور منجی و بینش‌زایی و بصیرت‌افزایی پیروان می‌انجامد. اقتدای مسیح به حضرت مهدی4 در نماز طلیعه ظهور، نمونه‌ای است از کنشی برخاسته از ولایت‌پذیری که در ارائه الگو به پیروان مسیح7 نقش بسزایی دارد. وزارت عیسی7، شکستن صلیب، حضور چشم گیر ایشان در نابودی دشمنان مهدی4 و اعتلای کلمۀ توحید در جهان، ریشه کن کردن فقر و... از ابعاد نقش آفرینی حضرت مسیح7 در عصر ظهور است.
