بهره‌گیری از روش‌های تأثیرگذار ارتباطی و راه‌های علمی و روان‌شناختی ارتباط و گفت‌وگو، به عنوان راهکار نوین افراد مدعی و فرقه‌های نوآیین و بدعت‌گذار امامت و مهدویت شناخته می‌شود. بسیاری از سردمداران و پیروان این گروه‌ها با استفاده از روش‌های خاص ارتباطی، در پی جلب نظر افراد ساده‌لوح و وارد کردن آنان به مسلک و آیین خود هستند که در این میان «متمهدیان» (مدعیان شخص امام مهدی4) و «مدعیان دروغین» (مدعیان نیابت یا سفارت امام مهدی4)، جایگاهی ویژه دارند. این موضوع _ که امروزه از آن به یکی از آسیب‌های مهلک در اندیشه دینی تعبیر می‌شود _ در جامعه ما رواج یافته و به صورت یک معضل دینی تبدیل شده است که ضرورت دارد با تکیه بر رویکردهای مختلف جامعه‌شناختی، روان‌شناختی و دین‌شناختی به آن پرداخته شود. در مقاله پیش رو، تلاش شده است رویکردها و برنامه‌های مدعیان دروغین مهدویت، در بحث ارتباطات، تعامل و چگونگی جذب مخاطبان خود، مورد بررسی قرار گیرد و به شکلی روش‌مند به تحلیل پیامدها، آثار و خاستگاه‌های این مدعیان دروغین پرداخته شود. بهائیت از جمله مهم‌ترین این فرقه‌هاست که پژوهش حاضر، نگاهی ویژه به آن دارد.
