«نجات» و «منجی» برای ادیان موضوع همیشه مهم و جذابی است. با این همه، شاید ادیان تنها در همین دو نکته با هم یک‌داستان باشند و نه در تعریف و مؤلفه‌های آن. از نگاه مسیحیان، انسان با توشه‌ای از گناه به زمین گام می‌گذارد؛ زندگی او در این طبیعت جسمانی و فاسد میراث نامیمونی به شمار می‌رود که از نیای خود به ارث برده است. او هرگز نمی‌تواند با تکیه بر قابلیت‌های فردی خود و حتی با عمل به شریعت موسوی از این وضعیت اسف‌بار رهایی یابد. به همین دلیل، عیسی7 در نقش فرزند خدا و یا خود‍ِ خدا و در کسوت یک انسان برای نجات آدمی از آن طبیعت فاسد به زمین آمده است و پس از آن‌که بر صلیب شد و به آسمان رفت، دوباره با همان نجات‌بخشی بازخواهد گشت البته افزون بر آرمان تشکیل حکومت که اتوپیایی بنی‌اسرائیلی است.
