هانری کربن با تأثیرپذیری از اندیشمندانی چون هایدگر و سهروردی به نوعی نگاه هرمنوتیک به جهان _ که در آن، معنا اصالت و وجوهی گوناگون دارد _ می‌رسد. وی با تکیه به دیدگاه‌های سهروردی، بنیان‌گذار نظریۀ ارتباط علّی و فعال میان عوالم سه‌گانۀ ملکوت، مثال و مادّه و نیز با مطالعۀ آثار شیعۀ ایرانی به افقی از هستی‌شناسی می‌رسد که در آن، لزوم ارتباط مداوم انسان با عالم عقل کلّ (عالم ملکوت) به واسطۀ عالم مثال، مطرح می‌شود. به عبارتی اندیشه سهروردی به پذیرش نبوت باطنی و در پی آن، تأویل باطنی پدیده‌ها می‌انجامد که کربن از آن برای تحلیل اندیشه‌های شیعه بهره می‌گیرد. بنابر این سهروردی، رویکرد پدیدارشناختی نوینی را ارائه می‌دهد که با آن می‌توان نظریه‌ها‌ی امامت و غیبت را تحلیل و درک کرد. در این رویکرد، ظرف زمانی منحصر به فردی مطرح می‌شود که با «ارض ملکوت» _ زمین عالم مثال _ ارتباط می‌یابد که کربن مقرّ امام زمان را در آن‌جا می‌بیند. در این پژوهش، با بررسی چگونگی و چرایی نگاه سهروردیایی هانری کربن به امامت، غیبت و زمان، به مدل‌سازی آن پرداخته شده است.
احمدی, معصومه. (1395). تحلیل پدیدارشناختی دیدگاه‌های هانری کربن در مباحث امامت و غیبت امام عصر بر مبنای اندیشه سهروردی. مشرق موعود, 10(37), 75-96.
MLA
معصومه احمدی. "تحلیل پدیدارشناختی دیدگاه‌های هانری کربن در مباحث امامت و غیبت امام عصر بر مبنای اندیشه سهروردی". مشرق موعود, 10, 37, 1395, 75-96.
HARVARD
احمدی, معصومه. (1395). 'تحلیل پدیدارشناختی دیدگاه‌های هانری کربن در مباحث امامت و غیبت امام عصر بر مبنای اندیشه سهروردی', مشرق موعود, 10(37), pp. 75-96.
VANCOUVER
احمدی, معصومه. تحلیل پدیدارشناختی دیدگاه‌های هانری کربن در مباحث امامت و غیبت امام عصر بر مبنای اندیشه سهروردی. مشرق موعود, 1395; 10(37): 75-96.
