روش‌شناسی مهدویت‌پژوهی _ که از جمله مسائل مهم فلسفه مهدویت‌پژوهی است _ با رویکرد اکتشافی و هنجاری به شناسایی و کاربست روش‌ها در حوزه مهدویت‌پژوهی می‌پردازد. از آن‌جا که مهدویت‌پژوهی موضوعی پیچیده و دارای ابعاد گوناگون و گسترده است، ضروری است برای کاوش با روش‌هایی متناسب و درخور در همه ابعاد و اضلاع این حوزه، حوزه‌های مختلف علوم با روش‌های گوناگون در خدمت مهدویت‌پژوهی و مسائل فراوان آن قرار گیرند؛ ولی بی‌گمان به سبب گستردگی بحث و پیچیدگی موضوع، نمی‌توان همه روش‌ها و اسلوب مطروحه در حوزه پژوهش را در یک تحقیق، مورد بحث و گفت‌وگو قرار داد. از این‌رو در این نوشتار، تنها به یک روش، یعنی روش شهودی و فطری که روشی درخور اعتنا در این عرصه بوده و مسائلی چون انتظار و اثبات منجی و ظهور منجی را توجیه‌پذیر می‌کند، پرداخته می‌شود.
