بحث در اثبات وجود امام دوازدهم شیعیان امامی، در گذر تاریخ همواره مطرح بوده است. امروزه افرادی مانند احمد الکاتب وجود وی را رد و بحث نوّاب اربعه را ساختگی برمی‌شمارند. مقالۀ حاضر درپی جواب‌گویی به این‌گونه بحث‌هاست. در نوشتۀ پیش رو، کوشیده شده است با بررسی منصب وکالت در عصر غیبت صغرا از راه شناخت وکلا و چگونگی فعالیت‌های آنان به اثبات وجود امام زمان4 از راه تاریخی و نه از راه‌های کلامی و حدیثی پرداخته شود. در ابتدا نویسنده درپی این مطلب است که آیا در منابع کهن شیعی اطلاعات تاریخی در مورد منصب وکالت در دورۀ غیبت صغرا به گونه‌ای که بتوان این منصب را تأیید کرد وجود دارد؟ سپس با اثبات وجود این منصب در منابع کهن شیعی به بررسی واقعیت تاریخی آن پرداخته، آن‌گاه با کنار هم قرار دادن و تحلیل داده‌های تاریخی درپی اثبات وجود امام دوازدهم4 از طریق منصب وکالت برآمده است.
