حیات مسیحیت به عنوان یکی از ادیان زندة جهان، در گرو اعتقاد به آموزة بازگشت مسیح، در همة ابعاد آن است. از محورهای اساسی این آموزه، رجعت یا بازگشت شکوه‌مند مسیح در آخر الزمان است که اتفاقاً از باورهاى غالب جامعة مسیحی به شمار می‌رود. وقتی جزای ایمان به مسیح، زیستن در او و زنده شدن با او و حیات ابدی در ملکوت آسمان‌ها در کنار او باشد، بی‌شک یک مسیحی مؤمن همواره در انتظار بازگشت شکوه‌مند او خواهد بود تا با مسیح در ملکوت الهی بزید. عهد جدید به عنوان مانیفست باورهای مسیحی، نمودار روشنی از این رجعت برای مسیحیان ارائه می‌کند. این آموزه در بخش‌هاى قدیمى‌تر عهد جدید مانند رساله اوّل و دوم پولس به تسالونیکیان به خوبى منعکس شده است. در این مقاله، بر آنیم تا با کنکاشی دربارة این موضوع، شمّه‌ای از آیات مربوط را بررسی و از این رهگذر به ارزش الهیاتی آن پی ببریم. باید توجه داشت که رستاخیز مردگان، داوری نهایی و نیز پایان دوران از موضوع‌های مرتبطی است که معمولاً به دلیل پیوند محکمی که با بازگشت مسیح دارند، در یک ردیف مورد پژوهش قرار می گیرند.
