سازمان وکالت، شبکهای از وکلای به هم پیوسته بود که در عصر حضور ائمه: وظیفۀ ساماندهی امور شیعیان را در امور مرتبط با امام بر عهده داشت. به دلایل خاص سیاسی آن روزگار، باید این سازمان به صورت سرّی به فعالیت میپرداخت. اهمیت مسئله به قدری بود که هر گونه تنش در پی تعارضهای روی داده میتوانست موجودیت آن را با خطر مواجه سازد. از اینرو میطلبید دستاندرکاران و گردانندگان آن با شناخت بسترهای بروز تعارض و تنش در مجموعۀ خود، به مدیریت تعارضها همت گمارند تا بتوانند به سلامت از خطرهای پیش رو گذر کنند. استقرای اطلاعات تاریخی مرتبط با وکلای ائمه: از منابع کتابخانهای و سپس بررسی و تحلیل آنها مؤید این فرضیه است که ائمه: با آگاهی از بسترهای بروز تعارض و تنش در سازمان وکالت ابتدا درصدد پیشگیری از بروز تعارض بودهاند و به هنگام رویارویی با تنشها با بهره گرفتن از راهکارهای مناسب، سازمان را از خطرهای احتمالی حفظ کردهاند.