موضوع دیدار با امام عصر4 در دوران غیبت، از مهمترین موضوعهای بحث مهدویت است. با مراجعه به منابع روایی و کتابهای بزرگان شیعه درمییابیم بحث و گفتوگو دربارۀ دیدار با امام عصر4 در بین شیعیان از نخستین زمان امکان آن، یعنی تولد حضرت، متداول بوده است. وقوع دیدار با امام عصر4 در غیبت کبری مورد اتفاق همۀ اندیشمندان شیعه است و هیچیک از آنان بهطور مطلق این مسئله را رد نکردهاند. یکی از اشکالهای معروف مطرح شده در موضوع دیدار با امام زمان4 توقیع صادر شده از طرف امام برای نایب چهارم مرحوم علی بن محمد سمری است. در این تحقیق ضمن بحث دربارۀ سند و دلالت این توقیع، ثابت میشود سند این توقیع ضعیف است و برای استناد و رد دیدارها حجیت ندارد. در صورت پذیرش حجیت آن، دلالت توقیع تمام نیست و شامل دیدارهای مورد بحث نمیشود. با پذیرش اعتبار و دلالت توقیع نیز، دیدارهای صورت گرفته را از باب استثنا میپذیریم یا میگوییم: توقیع، خبر واحد و ظنآور است و توان معارضه با یقین حاصل از دیدارها را ندارد. افزون بر این، دیدارها دارای سندهای معتبری هستند و توان معارضه با توقیع را دارند و در صورت معارضه به دلیل کثرت دیدارها ترجیح با دیدارها خواهد بود و وقوع ملاقات ثابت خواهد شد.