این مقاله با هدف تأملی بر موضوع «هنر زمینهساز» و در جست‌وجوی ریشه‌هایی که با اصول هنر و مآثر هنری دینی و اسلامی تناسب بیابد، بحث «زمینهسازی» در دکترین مهدویت را بررسی می‌کند. سپس در بستر آن، بحث «هنر زمینهساز» را با تأکید بر مفردات این تعبیر و سپس ترکیب مذکور، به بحث می‌گذارد. در بحث از هنر به دو شیوه نگاه به هنر در حوزۀ مباحث نظری می‌پردازیم. از سویی هنرِ مبتنی بر اراده و اختیار هنرمند و از سوی دیگر هنرِ مبتنی بر شهود و بیاختیاری هنرمند را مطرح و سپس بحث «هنر زمینهساز» را در بستر این دو نگاه بررسی کنیم. و در نهایت با استفاده از مباحث اندیشمندان حوزۀ هنر دینی و اسلامی، یکی از آن‌ها را با حوزۀ دین و مآثر هنری و دینیِ فرهنگ و تمدن اسلامی متناسب‌تر دانسته، مبتنی بر آن، هنر دینی منتظر را مورد بحث قرار میدهیم و گفتنی است در این تعبیر «هنر منتظر» را از «هنر زمینهساز» دقیق‌تر و صحیح‌تر میدانیم. در این مقاله میکوشیم به اشکال‌هایی که ممکن است در پذیرش این شیوۀ نگاه در رویارویی با روشهای متعارف تبلیغ، برنامه‌ریزی یا برگزاری همایشها (یا جشنواره‌ها) ایجاد شود، پاسخ دهیم.
