مقاله حاضر کوششی است در فهم استعارههای تصویری که سینمای هالیوود با بهکارگیری آنها، معناهای ضمنی یک گفتمان آخرالزمانی مطلوب خود را رسانهای میسازد. برای شناخت گفتمان نهفته در پس استعارههای تصویری از نظریه تعاملی بلک، در استعارههای تصویری بهره میگیریم. با مطالعه موردی فیلمهای «2012»، «کتاب ایلای» و «بابل پس از میلاد» به روش نشانهشناسی، به بررسی و تحلیل نشانههای استعاری پرداختیم. با بررسی دادهها مشخص شد که گفتمان مطلوبی که در این فیلم ها از منجی بیان شده است به سوی نشان دادن یک آخرالزمانی غربی با محوریت امریکا و ارزشهای امریکایی است که لزوما خوانش تطابقی با ادیان الهی درباره آخرالزمان ندارد.