آیاتی از قرآن کریم، از بقای یهود تا قیامت حکایت دارند. در عین حال، آیۀ 159 سورۀ مبارکۀ نساء طبق تفسیر مرجّح، ناظر به پایان عمر یهود در دوران رجعت عیسی7 است. برای رفع اختلافی که در بدو امر میان این دو مطلب به نظر می‌رسد، دو توجیه می‌توان مطرح نمود؛ نخست آن‌که بقای یهود بعد از رجعت حضرت عیسی7 بقایی غیررسمی و منافقانه تلقی گردد که تا قیامت ادامه می‌یابد و دوم آن‌که با توجه به قرائن قرآنی و روایی که دربارۀ قرب رجعت عیسی7 با وقوع قیامت موجود است، چنین تلقی گردد که در آیات دستۀ اول، بقای یهود تا دوران رجعت عیسی7 تسامحاً بقای ایشان تا قیامت مطرح شده است. با توجه به برخی قرائن، توجیه نخست قوی‌تر به نظر می‌رسد، هرچند می‌توان ترکیبی از دو توجیه را نیز محتمل دانست.
