دانشیار و عضو هیئت علمی مؤسسۀ آموزشی و پژوهشی امام خمینی
چکیده
خداوند اراده فرمود دین مبین خود را بر همۀ ادیان برتری بخشد، گرچه این حقیقت کافران و مشرکان را خوش نیاید. او همچنین اراده فرمود بر مستضعفان منت گذارد و آنان را وارث زمین و زمان قرار دهد، گرچه این امر بر مستکبران جهان سخت و تنگ آید. افزون بر این، سنت حتمی و تردیدناپذیر الهی بر این تعلق گرفته که با ظهور حجّتش، جهان را از عدل و قسط و احسان سرشار فرماید، پس از آنکه از جور و ستم و جفا مالامال گردیده است. از آن گذشته، مشیت الهی بر این است که امور مزبور همگی به صورت عادی و از راه متعارف _ و نه به طور مرموز یا اعجازگونه _ تحقق یابد. بدیهی است جریان این سنت و تحقق آن مشیت در جهان، مستلزم فراهم آمدن شرایط و اوضاع و احوال مناسب و متناسبی است که فرجام خوشش فرج اسلام و مسلمانان، آن هم با ظهور سرورآفرین و بهجتافزای امام زمان4 خواهد بود. در همین راستا میتوان گفت تربیت زمینهساز بیشترین سهم را در فراهم کردن آن شرایط و اوضاع مسرتزا و سرعت بخشیدن به تحقق این فرجام شیرین بر عهده دارد. تبیین اصول و الزامات چنین تربیتی دغدغۀ اصلی این نوشتار است. از اینرو اموری همچون مقام و منزلت آخرین پیشوای الهی انسان و جهان، عدالت جهانی، برترینها برای برترین پیشوای عصر و جهان در دورۀ آخرالزمان، رسالت خطیر نجات و سعادتمندی انسان، کمال نهایی بشر، تحولات شگرف فراروی انسان و جهان در عصر ظهور، حق تقوا، حق جهاد، تربیتزمینهساز با الهام از زیارت عاشورا و جایگاه اراده و مشیت الهی در اثربخشی تربیت زمینهساز، سرلوحۀ اندیشه و تدبیر برنامهریزان، مجریان و متصدیان تربیت زمینهساز قرار میگیرد. توجه به این امور اهمیت تربیت زمینهساز را در نظر مربیان صدچندان میکند. از این مضامین بلند و حیاتی که به نوعی حد نصاب لازم در فرایند تربیت زمینهساز به شمار میروند، اصول و الزامات دهگانۀ فوق، با محوریت: 1. جایگاه امام زمان4 و رسالت جهانی ایشان، 2. هنگامۀ ظهور و تحولات چشمگیر و فراگیر، 3. مسئولیت خطیر تربیت یافتگان عصر ظهور برای ورود به عصر ظهور، به روش توصیفی _ تحلیلی و با رویکرد اسنادی قابل استنباط و استخراج هستند.