رابطه انتظار (نیروسازی) و احیاء امر

نویسندگان

1 مدرس سطح دو و سه جامعة الزهرا؟س؟ و حوزه معصومیه؛ دانش آموخته سطح چهار فقه خانواده مؤسسه عالی معصومیه

2 مدرس سطح یک حوزه علمیه برادران و دانشجوی کارشناسی ارشد مطالعات تاریخ تشیع دانشگاه ادیان

چکیده

از جمله وظایف شیعیان در دوران غیبت، انتظار است. انتظار علاوه بر تأثیر در باور و رفتار، به لحاظ روانی نیز امید به تغییر را در انسان تقویت می­نماید. امید به تغییر، در واقع، لازمۀ کسب عِده و عُده در مسیر انتظار است. این ملزوم از چارچوب خاصی که در سنت معصومین؟عهم؟ برای انتظار ترسیم شده، به دست آمده است. این پژوهش که رویکرد روایی دارد با روش کتابخانه­ای به این موضوع پرداخته است که آیا بین انتظار و احیاء امر خاندان رسالت رابطه­ای وجود دارد؟ مهم­ترین یافته این پژوهش، انکشاف برقراری ارتباطی تنگاتنگ بین انتظار و احیاء امر خاندان رسالت، است. همین امر، مسئولیت مضاعفی بر عهدۀ پیروان این خاندان قرار می­دهد تا نسبت به زنده نمودن امر آنان که همان انتظار است، اهتمام ویژه داشته باشند.

کلیدواژه‌ها